60 Ach leven is zwoegen

Toen ik aan de wandel was hoorde ik klagen
Ik zag een oud vrouwtje, mens wat een verdriet
Ze had door de regen haar stoep weer vol modder
En zong onder het boenen dit sombere lied:

Refrein:
Ach, leven is zwoegen en liefde brengt zorgen
Schoonheid vergaat en rijkdom verloopt
Vreugde vermindert en prijzen verdubbelen !!
En niets is geworden als ik had gehoopt

Je staat veel te lang op die hemden te strijken
Je boent veel te veel en wat krijg je in ruil?
Je wordt nooit betaald voor je werk en geploeter
Je blijft steeds maar vechten met stof en met vuil
In maart is het modder en brei in december
En ’s zomers ziet alles weer grijs van het stof
In het najaar beginnen de bladeren te rotten
Net als je behang en je koper wordt dof Refrein

Je hebt wurmen in appels en slakken in rozen
In suiker de mieren, in kleren de mot
We maken die mijt en die muis en die tor
En die vlieg en die vlo en die vuil en kapot
Het begint al om 6 uur dat vegen, dat stoffen,
De bedden de kamers, de boel allemaal
Dan zorgen voor het eten en als dat dan op is
Begin je alweer aan het volgende maal Refrein

Vannacht in mijn droom stond ik eenzaam voor eeuwig
Alleen met mijn bezem op een rots in de zee
En als ik de golven niet weg wist te vegen
Dan veegden de golven me zo met zich mee
Helaas, ‘t is geen droom, want ik zie het nog voor me
Ik kan niet meer op tegen het lot dat mij trof
Ze ging erbij zitten, ze vouwde haar schort op
Ze stierf en werd toen begraven in het stof Refrein