72 Lentekind

`t Is een herinnering zoals zo vele
Maar deze ene laat mij niet los
Wanneer in `t voorjaar de vlinders spelen
Dan denk ik weer aan die dag in `t bos

Daar bij dat huis als van Hans en Grietje
Zag ik een kind zitten, heel alleen
Haar kleine stem zong een lenteliedje
Voor duizend vlindertjes om haar heen

En duizend vogels zijn toen gekomen
En zongen vrolijk haar liedje voort
Het schalde juichend door duizend bomen
En heel de wereld heeft dat gehoord

En overal bleef men even luist’ren
En een moment was `t rumoer verstomd
Want zelfs de mensheid moet even fluisteren
Wanneer voor `t eerst iets van`t voorjaar komt

Maar ik alleen heb dat kind zien zingen
Daar in dat woud, op die zonnedag
Ik zag haar aan, en mijn ogen vingen
Uit blijde ogen een lichte lach

En dat is al, wat mij is gebleven
Die lichte lach, als een snelle groet
Maar ik heb nog nooit van mijn hele leven
De lente zo van dichtbij ontmoet

Voor uitvoering klik op: http://www.youtube.com/watch?v=v3BJ9gV2QCU